donderdag 13 december 2012

De laatste dagen, kerst en hoge cijfers

Het is alweer drie geleden sinds ik hier Thanksgiving heb gevierd, en in de tussentijd heb ik op Facebook jaloers mee kunnen genieten van Sinterklaas en de sneeuw die er in Nederland is gevallen (ik houd van sneeuw!). Ik zelf heb hard moeten studeren voor m’n laatste tentamens en essays. Maar ik mag niet klagen want het is gelukkig niet alleen maar studeren wat ik hier doe en paps en mams hebben er voor gezorgd dat ik nog wat van de Sinterklaassfeer mee kon proeven:

Paste allemaal in een Postnl doosje 

Ook wat het weer betreft word ik nog steeds verwend. Het is hier nog altijd rond de twintig graden en op 5 december liep ik zelfs rond in m’n korte broek. Ondanks het subtropische klimaat doet de stad er alles aan om het er kerstachtig uit te laten zien:


Het stereotiepe beeld van uitbundig versierde Amerikaanse huizen klopt vrij goed. Een voorbeeld:   

Op het bord dat de kerstman draagt staat "God bless America"
Sneeuwpopkoelkast bij de buren, kerstboom uitzoeken met de familie Starr en het resultaat daarvan.

Ik wil het nog even hebben over mijn cijfers. Normaal schep ik daar niet graag over op. Over het algemeen valt er ook weinig op te scheppen. Ik ben tot nu toe zonder ergens vertraging op te lopen door mijn schooljaren heen gekomen, maar mijn gemiddelden zijn nooit uitzonderlijk geweest. Hier in Charleston verbaas ik mezelf keer op keer. Ik haal de een na de andere A, een leraar heeft een van m'n essays ingestuurd naar een essaywedstrijd en een andere leraar schreef onder een van m’n essays dat het “publicatiewaardig” zou zijn als ik het op een paar specifieke punten iets zou verbeteren.

Natuurlijk ben ik blij met de goede resultaten en ik zal niet ontkennen dat zulk positief commentaar nogal een egoboost geeft, maar het feit dat ik nooit zo hoog scoorde zette me aan het denken. Waar komen die hoge cijfers vandaan? Waarschijnlijk komt het deels door een aantal verschillen tussen het Nederlandse en Amerikaanse onderwijs- en beoordelingssysteem:

1.    Het niveau ligt iets lager dan in Nederland. Er is in de VS geen opdeling tussen HBO en universitair, en college is dan ook meer een mix tussen beide. Vakken zijn hier niet uitsluitend wetenschappelijk en daardoor ligt het niveau bij de meeste vakken wat lager dan bij vakken die aan Nederlandse universiteiten worden gegeven.
2.    Leraren geven makkelijker hogere cijfers. De College of Charleston is uitsluitend een onderwijsinstelling, terwijl Nederlandse universiteiten ook onderzoeksinstituten zijn. Volgens mij heerst er daardoor in Nederland meer de mentaliteit dat een 9 of 10 voor een essay betekent dat het essay perfect is en zo een wetenschappelijk tijdschrift in kan. In de VS krijg je een A als je de opdracht voldaan hebt, geen hele grote fouten hebt gemaakt en je hebt laten zien dat je het onderwerp begrepen hebt. Dat heeft als nadeel dat geniale studenten nooit hoger dan ‘gewoon’ goede studenten halen, maar het voordeel is dat studenten erg gestimuleerd worden om goed werk te leveren. In Nederland kan ik nog zo m’n best doen, maar hoger dan een 7,5 krijg ik zelden, wat nogal demotiverend werkt.
3.    Een voldoende wordt hier niet gelijk als goed beschouwd. In Nederland zijn de meeste studenten tevreden met een 5,5, Amerikanen zijn dat niet met een D minus (het laagste cijfer dat als voldoende wordt beschouwd). Lager dan een D minus is namelijk gelijk een F (failure). Een D of C wordt hier als matig beschouwd en bovendien moeten studenten hoger halen om recht te hebben op een studiebeurs. Ook moeten studenten met een gemiddelde lager dan een C op veel universiteiten stoppen met hun studie. En om in een graduate programma te worden toegelaten moet je vaak minimaal een B minus hebben.
4.    De werkdruk ligt hier hoger. Natuurlijk kan ik slechts vier vakken die aan de College of Charleston worden gegeven vergelijken met American Studies, maar ik heb het idee dat in de VS de werkdruk op universiteiten hoger ligt dan in Nederland. Voor mij en de andere Groningers was dat sowieso het geval. De leraren zijn daardoor niet zo kritisch op schrijfstijl en details, wat er mede voor zorgt dat ze wat hogere cijfers geven.    
5.    Dit is wat het Fulbright Center zegt over de verschillen tussen de Nederlandse en Amerikaanse beoordelingssystemen: 

Het is niet mogelijk om het Amerikaanse beoordelingssysteem rechtstreeks om te zetten naar het Nederlandse systeem. Een A behaald op een topuniversiteit heeft een andere waarde dan een A behaald op een minder hoog aangeschreven instelling. Het is ook niet mogelijk om Nederlandse cijfers om te zetten in Amerikaanse grades. Om echter een idee te krijgen wat je Nederlandse cijfers waard zijn, kan de volgende tabel als indicatie dienen:


8 -----A
7 -----B
6 -----C

In verhouding komt een A in Amerika vaker voor dan een 9 of 10 in Nederland. Hoewel een A+ niet bestaat in het Amerikaanse beoordelingssysteem zouden 9’s en 10’en aangegeven moeten worden met een A+.


In de VS krijg je dus wat makkelijker hogere cijfers, en hoge cijfers zijn hier niet hetzelfde als hoge cijfers in Nederland. Dat neemt niet weg dat mijn werk hier beter is dan wat ik in Groningen heb laten zien. De leraren geven niet voor niets zulk positief commentaar. Dat komt denk ik deels door het iets lagere niveau hier, maar ook doordat ik hier alleen maar vakken over de Amerikaanse politiek heb, een onderwerp dat me beduidend beter ligt dan de grote hoeveelheid cultuurtheorie bij American Studies.
Een andere reden is dat ik verrast werd door de hoeveelheid werk die ik voor elk vak moest doen. Daardoor probeerde ik alles bij te houden en aan alles veel aandacht te schenken, wat niet altijd nodig is voor een goed cijfer. Dat resulteerde dus wel mooi in hoge cijfers.

Genoeg theorie en zelfverheerlijking voor vandaag ;) Laat ik er maar een einde aan breien.
Mijn finals zijn inmiddels voorbij en m’n vakantie is dus eindelijk begonnen! Tot 11 februari mag ik bijkomen van een prachtig maar zwaar semester. 

Morgen ga ik Lisa uitzwaaien op het vliegveld en verder moet ik de komende dagen nog wat formaliteiten afronden, ga ik afscheid nemen van een aantal mensen, en ga ik genieten van veel me-time (alle studenten gaan naar thuisthuis voor kerst dus ik blijf voor een paar dagen zo ongeveer in m’n eentje over op de campus). EN ik kan genieten van New York voorpret, want volgende week dinsdag vlieg ik naar The Big Apple waar ik EINDELIJK Mark weer zie! Negen dagen lang gaan we daar vakantie vieren en we gaan onder andere dagjes naar Washington en Philadelphia.

Over een paar weken zal ik op dit blog daarover nog wat proberen te schrijven. Tot die tijd is dit m’n laatste blogbericht. Dus: voor de laatste keer groeten uit Charleston! 

PS: vanaf 1 februari heb ik weer een kamer in Groningen nodig! Dus mocht je iets weten…     

1 opmerking:

  1. Hallo Coen,

    Bedankt voor al je verhalen en uitleg, ik heb er erg van genoten.
    Ik wens je een fijne vakantie samen met Mark in New York.
    Plezierige kerstdagen en een goede start van 2013.

    Lieve groet, Joke.

    BeantwoordenVerwijderen