De verkiezingen

Dit weekend; even bijkomen van een hectische week met weinig slaap. Afgelopen week stond in het teken van veel studeren, maar natuurlijk vooral van de verkiezingen. Tijdenlang is er naartoe geleefd. Obama en Romney begonnen hun campagnes jaren geleden, en ook ikzelf was al sinds het begin van dit jaar de campagnes trouw aan het volgen, onder andere door te schrijven voor verkiezingenvs.com.

Het is natuurlijk bijzonder om de campagnes en verkiezingen mee te maken in de V.S., maar eigenlijk viel de gekte in Charleston wel mee. Dat komt vooral door het Amerikaanse kiessysteem. Voor de leken onder de lezers; het systeem houdt ruwweg in dat je in Amerika niet president wordt doordat je de meeste stemmen krijgt, maar doordat je de meeste kiesmannen in het kiescollege wint. Elke staat heeft een bepaalt aantal kiesmannen in het kiescollege, en alle kiesmannen van een staat gaan naar de kandidaat die in de betreffende staat de meeste stemmen heeft gekregen. Als 49 procent van alle inwoners van Florida op Obama stemt, en 48 procent op Romney, gaan alle kiesmannen van Florida naar Obama. Het maakt dus niet uit of een kandidaat landelijk de meerderheid haalt. Het gaat erom dat hij in voldoende staten meer stemmen dan z’n tegenstander(s) krijgt om een meerderheid in het kiescollege te halen.  

Aangezien allang bekend is dat de meerderheid van de inwoners van South Carolina op Romney zou stemmen, had het voor beide kandidaten weinig zin om hier campagne te gaan voeren. Immers, door het systeem met kiesmannen maakt een procent meer of minder in South Carolina niets uit voor de uiteindelijke uitslag. Dat betekent nauwelijks campagnespotjes op TV en geen campagnebezoeken van Obama of Romney.  

Dat Michelle Obama een speech gaf in Chapel Hill, North Carolina (wel een swingstate), waar andere American Studiers wél bij konden zijn, was nogal jaloersmakend. Wij moesten het doen met Jim Gray, de vicepresidentskandidaat voor de onbeduidende Libertarian Party, waarvan de presidentskandidaat Gary Johnson maarliefst 1 procent van de stemmen wist te halen.

Wat de campagnegekte in Charleston nog meer temperde was het verdwenen enthousiasme onder studenten. Vier jaar geleden was Obama een hype, dit keer was de nieuwigheid er van af en inmiddels beseften de meesten dat Obama ook maar een mens en politicus is.

Ondanks dat de verkiezingsgekte meeviel, was er ook in Charleston een Obama-campagnekantoor. Obama maakte geen kans in South Carolina, maar dat betekent niet dat er geen geld binnen moet worden gehaald. En ook daar moest een organisatie voor worden opgezet.

De campagnes waren in Charleston dus niet erg aanwezig. Het meeste werd eigenlijk door de universiteit georganiseerd, die studenten zoveel mogelijk wilde stimuleren te gaan stemmen. Er was bijvoorbeeld een evenement (met zoals altijd gratis pizza en goodies) waar je je kon registreren als kiezer.  

Ook al leefde de verkiezingen onder de gemiddelde student niet heel erg, ik zelf kon niet wachten. Al het campagnenieuws volgde ik op de voet, en ik heb zelfs de Obama-campagne gesteund door een carmagnet te kopen (de distributie was zodanig slecht georganiseerd dat ik twee extra magneten kreeg opgestuurd plus twee gratis stickers).  

Afgelopen dinsdag was er dan eindelijk de climax: Election Day. Miljoenen Amerikanen gingen naar de stembus en ik had het geluk om deze bijzondere dag in de V.S. mee te mogen maken. Ik heb even voor verkiezingenvs.com geliveblogd (i.e. nieuws bijgehouden) en ik ben natuurlijk even naar een stembureau geweest.

(klik voor groter en grinnik) 

geen oneindige rijen

’s Avonds was er door de universiteit een feest georganiseerd waar de uitslagen werden bekeken, vanzelfsprekend onder het genot van pizza, chips en cola.

Obama was niet te beroerd om zelf ook nog even langs te wippen.

Helaas was het feest nogal een geschreeuw en na een paar uur besloten Lisa en ik om in m’n appartement samen met een huisgenoot de rest van de uitslagen te kijken. Uitslagen druppelden binnen en Obama leek op een overwinning af te stevenen. En toen maakte CNN de winnaar bekend...

Goed, ik was natuurlijk erg blij. Maar gillen van geluk was het nou ook weer niet. Want eigenlijk zag ik het al wel aankomen. Het is natuurlijk makkelijk om achteraf te zeggen dat je altijd al wel wist dat Obama zou gaan winnen, maar ja, eigenlijk is het wel zo ;) Obama stond in de peilingen in de beslissende swingstates bijna altijd op voorsprong en ik voorspelde dan ook een uitslag van 303-235 in kiesmannen. Dat bleek zelfs nog erg voorzichtig, want uiteindelijk won Obama ook Florida wat een uitslag van 332-206 opleverde.

Obama gaf een prachtige overwinningspeech die de bevolking wat hoop terug gaf (hoe voorbarig dat ook moge zijn). Wat ik zelf nog mooier vond was dit filmpje waarin Obama zijn campagnemedewerkers bedankte, en waar de president het niet droog hield.

Behalve presidentsverkiezingen waren er ook verscheidene andere verkiezingen en referenda. De Senaat blijft in Democratische handen, het Huis van Afgevaardigden in Republikeinse. Opmerkelijk is dat een aantal staten voor de legalisering van marihuana stemden, en andere voor de legalisering van het homohuwelijk. In Californië stemde de bevolking voor een belastingverhoging om het begrotingstekort te lijf te gaan, en in Wisconsin werd de eerste openlijk homoseksuele senator verkozen. Het was een progressieve dag voor Amerika, en ik heb weer wat meer hoop voor het land.