Wij Nederlanders hebben er een sport van gemaakt om Amerikanen te
bekritiseren op hun gekke en extreme politieke opvattingen. Hun
standpunten wat betreft abortus, het homohuwelijk en euthanasie zouden
mijlenver van de onze liggen. Voor een deel van de Amerikanen is dat waar; er
is een grote groep evangelische conservatieven die het wetboek waarschijnlijk
het liefst door de bijbel en de grondwet zou willen vervangen.
Echter, ondanks dat de gemiddelde Amerikaan een stuk conservatiever
is dan de gemiddelde Nederlander, hebben de meeste Amerikanen – zeker de
jongeren – veel gematigdere ideeën dan
we in Nederland vaak denken. Het beeld dat wij van Amerikanen hebben wordt
vooral gecreëerd door een paar uitzonderlijke gevallen, zoals de predikant die
Korans verbrande en onlangs het Republikeinse Congreslid Todd Akin die stelde
dat vrouwen die verkracht zijn zelden zwanger raken, wat volgens hem betekend
dat abortus nooit nodig is. Dit zijn twee erg bijzondere figuren die ook in de
V.S. sterk worden bekritiseerd. Ze zijn absoluut geen goed voorbeeld van de opvattingen
van de gemiddelde Amerikaan.
Toch is het bizar om mensen met dat soort conservatieve ideeën
tegen te komen. Ik merk dat ik al de kriebels krijg als ik iemand hoor zeggen
dat ‘ie Republikeins stemt, maar afgelopen week steeg m’n irritatieniveau tot
ongekende hoogtes. Bij het vak Third
Parties in American Politics was er een gastspreker van de Libertarische
partij, en hij hield er – zacht gezegd – nogal onconventionele overtuigingen op
na.
De belangrijkste standpunten van de Libertarische Partij
zijn het nastreven van een zo klein mogelijke overheid en het bevorderen van
vrijheden. Uiteindelijk willen ze de belastingen zoveel mogelijk afschaffen en
er voor zorgen dat de overheid alleen nog maar zorgt voor de bescherming van
haar burgers. Binnen de partij zijn er echter ook mensen die wat gematigdere doelen nastreven. Sommige Libertariërs beseffen dat belastingen niet volledig
zijn af te schaffen, zeker niet op de korte termijn. Zij zien een wat grotere
rol voor de overheid weggelegd. Deze Libertariërs hebben ideeën waar ik me nog
wel redelijk in kan vinden: een bescheiden rol voor de overheid op economisch
gebied, weinig defensie, en zo veel mogelijk persoonlijke vrijheden.
De spreker, Keith Blandford, is weer van een andere categorie Libertariërs. Hij voert momenteel campagne voor afgevaardigde van South Carolina’s eerste district in het Huis van Afgevaardigden. Hij geloofd in een complot waarbij de oprichters van de centrale bank van de
V.S. die bank slechts uit eigen belang oprichten. Het is te ingewikkeld om
verder op dat complot in te gaan, maar in ieder geval wil Blandord de centrale
bank afschaffen. Volgens hem hoort een centrale bank niet bij de taken van de
overheid zoals die in de grondwet zijn beschreven.
Wat ik persoonlijk nog absurder vond, waren z’n opvattingen over
abortus. Een echte Libertariër vindt dat een vrouw zelfbeschikkingsrecht heeft
en dat de overheid zich niet met abortus mag bemoeien. Blandford ziet dat net iets
anders: hij vindt dat de federale overheid zich niet mag bemoeien met persoonlijke vrijheden, maar staatsoverheden wel. Voor Blandford houden de mooie
Libertarische principes op bij de staat. Pleiten voor maximale persoonlijke
vrijheden en tegelijkertijd zeggen dat de staat wel abortus mag verbieden vind
ik zelf nogal achterlijk.
Toen ik dat in iets vriendelijkere termen aan Blandford zei,
reageerde hij door te zeggen dat als de meerderheid van een gemeenschap (de
staat) vindt dat abortus niet kan, dat die gemeenschap het recht heeft dat te
verbieden. Dat slaat natuurlijk nergens op, want waarom zou je een staat als
gemeenschap zien, maar het hele land niet? Bovendien, als je echt pleit voor zoveel
mogelijk individuele vrijheden, waarom zou “een gemeenschap” die dan in mogen
perken?
Kortom: meneer Blandford had niet alleen zeer conservatieve
opvattingen, hij onderbouwde ze ook nog eens met complottheorieën en tegenstrijdigheden.
Het is jammer dat Amerika’s imago in het buitenland grotendeels
wordt gevormd door personen met ideeën zoals die van Blandford.
Aan de andere kant – het zijn juist dit soort bizarre en
uiteenlopende figuren die het zo leuk maken om Amerika van dichtbij mee te mogen
maken.
hoewel ikzelf geen libertarier ben wil toch aangeven dat abortus volstrekt in strijd is met libertarisme. tegenstanders van abortus zijn niet tegen vrijheid maar tegen het doden van onschuldige kinderen. De meeste mensen zijn tegen het doden van onschuldige kinderen. de werkelijke discussie gaat dus eigenlijk over wat een embryo of foetus eigenlijk is. Als een ongeborene een mens is, is het duidelijk dat abortus in geen enkele beschaafde samenleving kan geduld worden. Is de ongeborene geen mens, dan moet de overheid zich er niet mee inlaten.
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.caseforlife.com/oneissue.asp
Ik kan me in het eerste deel van uw argumentatie vinden (niet het tweede deel; ik ben persoonlijk 'pro-choice'), maar het blijft natuurlijk vreemd dat de Libertarier in kwestie verschil maakt tussen de federale- en staatoverheid als het aankomt op bescherming van het recht het op abortus.
VerwijderenTrouwens leuk dat ook mensen die ik niet ken (wat ik voor 't gemak maar van u aanneem) m'n blog ook lezen! Bedankt voor uw reactie!